Z okazji 550 rocznicy śmierci Skanderbega rok 2018 został ogłoszony przez Premiera Albanii, Edi Rama, rokiem największego albańskiego bohatera narodowego. Z tego właśnie powodu dziś zabieram Was do muzeum jego imienia w Kruji.
Historyczne Muzeum Narodowe im. Jerzego Kastrioty Skanderbega (Gjergj Kastrioti Skënderbeu 6.05.1405 – 17.01.1468), znajduje się w mieście Kruja i jest jednym z najczęściej odwiedzanych w Albanii. Inauguracja muzeum odbyła się 1 listopada 1982 r. w zamku w Kruji. Architektami muzeum są Pirro Vaso i Pranvera Hoxha, córka dyktatora Envera. Enver Hoxha nie będąc zadowolonym z końcowego efektu nie wziął udziału w uroczystości otwarcia muzeum. Kompleks muzealny został rozłożony na kilku obszarach, które odwiedza się według chronologicznego toku wydarzeń.
Muzeum zostało zbudowane w słynnym zamku Kruja powstałym w V wieku. Kruja, stolica stanu Arber, który stał się uosobieniem trzykrotnej klęski wojsk osmańskich w XV wieku. W muzeum tym eksponowane są liczne oryginalne przedmioty w szczególności militaria, dokumenty i bibliografie, autentyczne reprodukcje, które szczegółowo opowiadają historię narodu albańskiego w XV wieku. Znajdziecie tu pawilon starożytności i wczesnego średniowiecza, pawilon księstw albańskich, inwazji osmańskiej i oporu przed tą inwazją, pawilon średniowiecznych zamków, albańskiego ruchu oporu, kancelarię Skanderbega, bibliotekę, salę książąt i na koniec pawilon dziedzictwa. W pawilonach tych eksponowane są ceramika, brąz, żelazo, miedź, oryginalne ikony, dzwon z 1462 roku, oryginalne miecze z XV stulecia itd.
Jerzy Kastriota Skanderbeg przez 25 lat aż trzykrotnie zdołał odbić wojska osmańskie sprawiając tym samym, że Albania stała się barierą dla tureckich armii i Turków, którzy nie zdołali się dalej przedostać do Europy. To dlatego ten największy albański bohater znany jest jako “Wojownik Chrystusa”, dzięki któremu osmanom nie udało się zmienić religii starego kontynentu. Za te zaslugi Skanderbeg otrzymał najwyższe oznaczenie papieskie tamtego okresu i w 1463 r. został dowódcą sił krzyżowych papieża Piusa II.
Ciekawostki z życia Skanderbega:
Jerzy Kastriota Skanderbeg był najmłodszym synem Gjona Kastriota, księcia Północnej Arberi i księżniczki Vojsavy. Jerzy był ostatnim dzieckiem pomiędzy 4 chłopcami: Stanishinem, Reposhinen i Konstantinem oraz 5 dziewczynkami: Mara, Jella, Angjelina, Vllajka i Mamica.
Skanderbeg jak i cała jego rodzina oraz przodkowie byli chrześcijanami. Muzułmaninem został po tym, jak razem z trzema braćmi został wzięty jako zakładnik przez Sultana Murati II jako odwet za wojny wymierzone przez jego ojca Gjoni Kastriote. Powrócił do chrześcijaństwa, kiedy wrócił do Albanii.
W Ederne, w dzisiejszej Turcji uczył się sztuki wojskowej razem z synami innych władców poddanych duchowi osmańskiemu. Po ukończeniu szkoły Skanderbeg rozpoczął karierę wojskową biorąc udział w wyprawach na Bałkany i w Azji. W wyprawach tych wyróżnił się w walce, ale również jako strateg. Za odwagę i zwycięstwo w bitwach w armii osmańskiej sułtan nadał mu rangę starszego generała.
W 1443 roku zostal wysłany przez sułtana do walki z Węgrami. Skanderbeg i jego 300 wiernych jeźdźców i żołnierzy opuścili pole bitwy i udali się do Albanii, gdzie po przybyciu do Kruji przejęli władzę nad zamkiem.
Jerzy Kastriota Skanderbeg poślubił Donikę Araniti ze wsi Kanina koło Wlory. Anika miała 23 lata, a Jerzy Kastriota 46. Wesele trwało 3 dni we wsi Kanina. Urodził im się jedyny syn Gjoni. Skanderbeg imię dał mu ku pamięci swojego ojca. Gjoni natomiast nazwał swojego syna Jerzy Kastriota na cześć dziadka.
Gjoni, jedyny syn Skanderbega, po śmierci ojca przeniósł się do Neapolu, gdzie otrzymał tytuł ” księcia” i „hrabiego”. Ożenił się z Ireną Brankovic Paleologu, ostatnią następczynią bizantyńskiej rodziny cesarskiej. Ich potomkowie przenieśli się do Lecce (Wlochy) w 1700 roku.
Król Neapolu przekazał Skanderbegowi 60 kilometrów kwadratowych ziemi i fortecę w Neapolu na znak szacunku za pomoc udzieloną w walce z jego przeciwnikami. Do dziś zamek ten jest własnością potomków Skanderbega. Jedna z posiadłości znajduje się z Rzymie na placu Di Trevi, dokładnie na przeciw słynnej fontanny.
Skanderbeg jest uważany przez historyków za jednego z czterech najbardziej utalentowanych generałów i strategów w historii świata po Aleksandrze Wielkim, Juliuszu Cezarze i Napoleonie Bonaparte.
Skanderbeg wraz ze swoją armią zniszczył 20 wrogich wojsk i według Marina Barlety sam w przeciągu swojego życia zabił trzy tysiące ludzi. Uważa się, że był potężnej budowy i bardzo silny. Miecz, którego używał, był zbyt ciężki dla przeciętnego mężczyzny.
Według historyków podjęto kilka prób zatrucia Skanderbega. W czasie wojny z Wenecjanami ogłoszono nagrodę – dośmiertną pagę w wysokości 100 dukatów miesięcznie za morderstwo Skanderbega.
Koń Skanderbega to kolejny symbol towarzyszący bohaterowi. Według Barleta był biały, wybranej rasy. Po śmierci Skanderbega nie pozwolił nikomu się dosiąść i zdechł.
Najwcześniejszy portret Jerzego Kastrioty Skanderbega pochodzi z 1466r. Gdy w roku 1466 bohater odwiedził Włochy, Gentile Bellini namalował jego portret na zlecenie władz weneckich.
Dziś na świecie wiele placów w najważniejszych miastach świata posiada imię bohatera: począwszy od Tirany po Prisztinę, Zurych, Paryż, Rzym, Chicago, Skopje, Warszawe itd.
Popiersia i rzeźby Skanderbega znajdują się w Tiranie, Krujë, Bishop, Debar, Kosowie, Londynie, Hiszpanii, Buenos Aires, Nowym Jorku, Kanadzie itd. Na większości dzieł bohater przedstawiony jest na koniu symbolizując wojownika. Symbole i broń Skanderbega można znaleźć w Wiedeńskim Muzeum Broni w Wiedniu.
Flaga Skanderbega, która była czerwona z dwugłowym orłem – to ta sama, która dziś jest oficjalną flagą Albanii. W swoim przemówieniu z 28 listopada 1912 r. we Wlorze, deklarując niepodległość państwa albańskiego, Ismail Qemali wspomniał, że flaga, którą podnosi, była flagą Skanderbega.
“Historia Skanderbega” Marina Barlety napisana po łacinie i opublikowana w Rzymie w 1508 roku jest najwięcej razy tlumaczoną pracą albańskiego autora. Praca została przetłumaczona na 40 języków, po 500 latach została przetłumaczona na język albański. Dzięki książce Barlety Jerzy Kastriot się odrodził.
Skanderbeg i jego historia zostały opisane w ponad 1000 książkach, opowiadaniach i legendach na całym świecie.
Muzeum możecie zwiedzić w godzinach:
Muzeum Etnograficzne: 09.00 – 16.00
Muzeum Skanderbega: 09.00-13.00 i 15.00-18.00
