Tirana to dla mnie istna dżungla: chaos urbanistyczny, zbyt wielu mieszkańców ścisniętych na zbyt małym obszarze (prawie 900 tys. mieszkańców na 48 km2, w porównaniu Warszawa to 1,7 mln mieszkańców na 517 km2!!!!!)
I brak powietrza. To ostatnie odczuwam bardzo, jakoże mieszkam 100 metrów od morza, jak tylko zbliżam się do Tirany wydaje mi się jakbym nie miała czym oddychać. Tylko spaliny w płucach. To moje subiektywne odczucie co do Tirany, ponieważ osobiście wolę mniejsze, bliższe natury miasta i mieściny. Takie są jednak uroki większości stolic. Takimi prawami rządzą sie metropolie, a Tirana powoli taką metropolią się staje.
Jednak ma ona wiele do zaoferowania zarówno pod względem kulturalnym, turystycznym, jak i ma bogatą ofertę gastronomiczną, nie zliczoną ilość lokali i dynamiczne życie nocne.
TIRANA TO MIASTO Z KOMUNISTYCZNĄ DUSZĄ, KTÓRE Z POWODZENIEM GONI ZACHODNIE METROPOLIE.
Jeżeli chcielibyście zwiedzić Tiranę, to dwa dni w zupełności Wam wystarczą. Spedzając tutaj noc możecie przy okazji zasmakować nocnego życia w stolicy Albanii. Wszystkie atrakcje znajdują się w ścisłym centrum, więc warto równiez hotel zarezerwować w centrum i przemieszczać się na własnych nogach. Nie warto wypożyczać samochodu. Tutaj GPSy szaleją. Co chwilę coś jest w przebudowie, ulice dwukierunkowe stają się jednokierunkowymi itd. I strasznie strudno o jakikolwiek parking, nawet płatny. Za duży ruch, za dużo ludzi.
Wycieczkę po Tiranie, zaczniemy od SKY TOWER. Niczym niewyróżniający się biurowiec, w którym mieści się również hotel i restauracja. Na jego ostatnim, 18-stym piętrze, znajduje się bar czynny od 7 rano do połnocy, który bez przerwy kręci się wokół własnej osi. Pijąc kawę, w nieco ponad godzinę, można zobaczyć całą panoramę Tirany nie ruszając się z miejsca.
POST BLLOK – to memorial ku pamięci ofiar komunizmu. W całej Albanii znajduje się około kilku tysięcy bunkrów. Różne źródła mówią o 500-700 tysięcy bunkrów (!!!!!). Można je spotkać na każdym kroku. W tym bunkrze antynuklearnym zostało stworzone muzeum. Zapraszam na filmik poniżej. Naprawdę warto się tam wybrać. Wrażenie robi specyficzny zapach i efekty dzwiękowe. Wszystkie opisy są również po angielsku.
Enver Hodza
“Diabeł zapuszcza korzenie, kiedy człowiek zaczyna myśleć, że jest lepszy od innych.”
Pokój przesłuchań
INSTALACJA “REJA” – CHMURA
Jedno z najpopularniejszych dzieł sztuki publicznej, instalacjia “Chmura” (reja to po albańsku chmura), stworzona przez znanego japońskiego artystę Sou Fujimoto, została zainstalowana przed Galerią Sztuki Tirana. “Chmura” ma powierzchnię około 541 metrów kwadratowych, a jej maksymalna wysokość dochodzi do 7 metrów. Pawilon jest uważany za wolną przestrzeń społeczną. Fujimoto opisał go jako przezroczystą przestrzen, subtelną, trójwymiarową strukturę, w ktorej każda jednostka składa się ze stalowych prętów. Można do niej wejść i poruszać się w środku po przezroczystych stopniach.
PLAC SKENDERBEGA nazwany na cześć bohatera narodowego w 1937. Każda płytka na tym placu pochodzi z innego miasta bądź wsi Albanii.
Na obrzeżach Placu Skenderbega znajduje się najstarszy i zachowany do dziś meczet w Tiranie XHAMIA E ET’HEM BEUT datowany na 1792 rok, oferuje wspaniałą architekturę ozdobioną malowidłami ściennymi, zgodnie z tradycją orientalną.
Wieżę zegarową KULLA E SAHATIT możemy zobaczyć dokładnie za meczetem. Została zbudowana w 1822 roku. Ma 90 schodów i 35 metrów wysokości. Do 1970 roku była najwyższym budynkiem w stolicy.
SHTEPIA E GJETHEVE – DOM SPADAJĄCYCH LIŚCI
Nowe muzeum otwarte w Tiranie, w budynku którego w czasach komunizmu znajdowało się centrum szpiegostwa pod kryptonimem własnie Domu Spadających Liści. Wkoło budynku rosną drzewa, które gubią liście na zimę (zjawisko, która tu nie jest zbyt oczywiste, ponieważ większość drzew pozostaje zielonych cały rok), więc pokrywają się nimi budynek, trawnik….i wszystkie szpiegowskie tajemnice.
KEMBANA E PAQES
Dzwon Pokoju został zrealizowany w latach 1997-2000 za pomocą metalu pobranego z tysięcy pocisków z okresu wojny domowej w 1997 roku.
PIRAMIDA
Nazwałabym ją raczej postkomunistycznym straszydłem 😉 Nieestetyczna pamiątka, muzeum na cześć Envera Hodży otwarte 14 października 1988 r. Konstrukcję zaprojektowała córka Hodży, Pranvera Hodża, i jej mąż Klement Kolaneci. W 1988 roku Piramida była uważana za najdroższą indywidualną budowlę kiedykolwiek zbudowaną w Albanii.
Na koniec dom Envera Hodzy, jednego z najsurowszych dyktatorów w Europie. Jako ciekawostka: juz ponad 90 letnia wdowa po nim mieszka na ostatnim pietrze w bloku po drugiej stronie ulicy.
Żeby nie było, że Albania to trzeci świat…..(klik)
Napracowałam się nad tym postem.
Będzie mi miło jeśli to docenisz i polubisz bądź podzielisz się nim ze znajomymi! Dzieki 🙂
