BERAT – MIASTO TYSIĄCA OKIEN
Dzisiaj zabieram Was do Beratu. Miasta w środkowej Albanii, nad rzeką Osum, wspisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2008 roku.
Berat polecam Wam bardzo jeśli będziecie przejazdem, z Tirany na południe. Wystarczy Wam kilka godzin, aby zwiedzić to miasto. My dzisiaj w ciągu 5 godzin zdołaliśmy to zrobić i jeszcze zjeść obiad, w tawernie, która poniżej Wam polecę. Berat znajduje się 84 km na północny wschód od Wlory. Mniej więcej w połowie drogi między Tiraną a Wlorą, w okolicach miejscowości Lushnje, należy odbić na Berat.
Berat to miasto muzeum, nazywane miastem tysiąca okien, ze względu na charakterystycznie usytuowane na stoku wzgórza białe domy z drewnianymi, ciemnobrązowymi oknami. Założone w głębokiej starożytności i zamieszkane przez Ilirów miasto, w II w. p.n.e. zostało zdobyte przez Rzymian i nazwane Antipatrea. W okresie panowania bizantyjskiego miasto nosiło nazwę Pulcheriopolis i było siedzibą biskupa. W IX w. zostało zdobyte przez wojska bułgarskie, wtedy także zmieniono nazwę miasta na Beligrad (‘Białe Miasto’), z czego drogą późniejszych zmian fonetycznych powstała nazwa współczesna.
W Beracie warto zobaczyć ruiny zamku wraz z Muzeum Ikon Onufrego, stary most Gorica, wzgórze z tysiącem okien “Mangalem” i pospacerować nowym deptakiem nad rzeką Osum.
Zamek zbudowany jest na trójkątnym skalistym wzgórzu o obwodzie 1440 m, z 24 wieżami i dwiema bramami. Dzięki iliryjskim fundamentom, przebudowanym kilka razy w VI, XIII, XVI i XIX wieku, jest dziś nie tylko jednym z największych zamieszkałych zamków, ale także kamiennym archiwum, które oferuje różnorodne style: Iliryjski, rzymsko-bizantyjski, albański i turecki.
Zamek jest częścią pięknej legendy o dwóch braciach Tomora i Shpiraga. Zakochali się oni oboje w pięknej wróżce. Walcząc o jej względy, ranili się nawzajem codziennie. Bóg nie mogąc patrzeć na krwawą walkę braci zamienił ich w góry. Tomori to góra, której wierzchołki są zasypane śniegiem (2379 m.n.p.m.), a Shpiraga (1218 m.n.p.m.) to góra jakby pofalowana – zobaczycie je obie na zdjęciach. Wróżkę bóg zamienił w kamien, na którym powstał zamek. Rzeka Osum to jej rzewne łzy, które wypłakiwała przez wieki.
Muzeum Ikon Onufrego poświęcone albańskiemu twórcy ikon Onufremu, utworzone 27 lutego 1986. Muzeum zostało założone wewnątrz katedry Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny na terenie zamku w Beracie. Kolekcja muzeum składa się ze 173 wybranych eksponatów z cerkwi i klasztorów z Albanii i Beratu. 106 z nich to ikony, a 67 to obiekty sztuki sakralnej. Muzeum posiada zbiory z okresu średniowiecza, głównie związane z bizantyjską i post-bizantyjską sztuką chrześcijańską. Należą do nich zbiory ikon. W zbiorach muzeum znajdują się dzieła najważniejszych albańskich twórców ikon, m.in. takich jak: Onufry, Nikolla, Dawid Selenica, Kostandin Shpataraku, Gjon Çetiri, Naum Çetiri, Gjergj Çetiri, Nikolla Çetiri, czy Ndin Çetiri. Jednym z najcenniejszych obiektów sztuki sakralnej prezentowanych w muzeum jest ikonostas z 1806 roku będący oryginalnym ikonostasem katedry Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Ikonostat wypełnia wszystkie trzy nawy świątyni.
Cerkiew św. Michała usytuowana jest na skale poniżej południowych ścian twierdzy, na stoku wzgórza zamkowego. Cerkiew powstała w XIV wieku. W 1948 obiekt został wpisany na listę religijnych zabytków kulturowych Albanii .Po ogłoszeniu w 1967 przez Envera Hodżę „Rewolucji Ideologicznej i Kulturalnej” i zadeklarowaniu Albanii pierwszym na świecie państwem ateistycznym, rozpoczęły się represje wobec wszystkich wspólnot religijnych i kościołów w Albanii. Obiekty sakralne przejęło państwo, większość z nich zostało zdewastowanych, a nawet zburzonych. Jak większość obiektów sakralnych, cerkiew św. Michała Archanioła przez ponad 30 lat uległa dużym zniszczeniom. Obecnie jest odrestaurowana.
Most Gorica jest jednym z kulturalnych i architektonicznych pomników Beratu i jednym z jego symboli. Około 1780 roku pod opieką Ahmeta Kurta Paszy, z drewnianego mostu zbudowano obecny, w całości z kamienia. Został odbudowany ponownie prze wladze miasta w 1922, przyjmując wygląd, który dziś zachowuje, z betonowymi osłonami. Ma długość 129,3 m, szerokość 5,3 m, wznosi się 10 m nad rzeką i ma 7 łuków.
Tutaj kolejny przykład na to, że w Albanii świątynie różnych religii stoją obok siebie i na nikim to nie robi wrażenia, nikomu to nie przeszkadza. Nauczymy się kiedyś w Polsce takiej tolerancji?????
Teraz to co puchatki lubią najbardziej czyli jedzenie 😉 Po całym dniu zwiedzania będzie Wam burczeć w brzuchu. Zaraz znajdziemy na to sposób. 4,5 km od centrum Beratu znajduje się Taverna Ago. Pokażą ją Wam GPSy. Żaden luksus, normalna knajpa. Ale za to ma piękną panoramiczną werandę z widokiem na rzekę Osum no i przepyszne jedzenie. Wiem, jestem nudna z tym pysznym jedzeniem, ale nic na to nie poradzę, że w Albanii trudno o lokal, w którym się nie je dobrze 😀
Za wielki talerz sałatki greckiej, z surówka z białej i czerwonej kapusty, frytki z ziemniaków, dużą porcję bruschetty, zupę dla córki, duże gliniane naczynie z całym kurczakiem pieczonym w piecu z ryżem, piwo, pepsi i sok zapłaciliśmy 15 euro. Kurczaka z ryżem bardzo Wam polecam – niebo w gębie!
Tyle na dzisiaj! 😉
REZERWUJ HOTEL W BERACIE
Napracowałam się nad tym postem.
Będzie mi miło jeśli to docenisz i polubisz bądź podzielisz się nim ze znajomymi! Dzięki ! 🙂
